(6573) rîtatură (rom. urâciune) наказа [imenica] rîtatură (mn. rîtaturĭ) (i. ž.) — nakaza, rugoba ∎ rîtatură ĭe insă urîtă ka muarća — nakaza je osoba ružna kao smrt ∎ ći rîḑ đi mińe kă mis urît, da nu vĭeḑ kă tu ni ĭeș urît, numa ĭeșć o rîtatură întrĭagă — smeješ mi se da sam ružan, a ne vidiš da ti nisi ružan, nego si prava nakaza ∎ a fatat vaka, a fakut o rîtatură đi vițăl ku doă kapiće — otelila se krava, otelila nakazu od teleta sa dve glave ∎ (psov.) tu kînd ća-ĭ fakut aĭ fost rîtatură, nu aĭ avut gaură în kur, ama m-aĭ kĭemat pĭe mińe, șî ĭo ț-am fakuto — ti si se rodio kao nakaza, nisi umao rupu na dupetu, pa si pozvao mene i ja sam ti je napravio [Por.]
|