Rezultat pretrage:

Br

Vlaški

Rumunski

Srpski

Gnezdo reči

Reč u umotvorinama

Mesto

Vidi

1324

Dobropoļan

Dobropolean

Добропољанин

Dobropoļan (mn. Dobropoļeń) (ž. r. Dobropoļană) [akc. Dobropoļan] (i. m.) — Dobropoljanin, Dobropoljac, stanovnik vlaškog sela Dobro Polje u opštini Boljevac [Crn.] ∞ Dobropuoļa

(kom.) Snimku, kare ĭe pus aiśa, arată śe feļ dî graĭ sa vorbĭașće în Dobropuoļa. Puvestîașće baba Rosa Krețuańe, batrînă 85 dî ań. Fămiļiĭļi aļi mîăĭ batrîńe a veńit dă kîtra Požărevăț. Satu a pastrat graĭu banaćian. Dă aĭa Dobropoļeńi nu samînă ku aĭlalalț rumîń dîn Ćimoko-l Ńegru. — Priloženi snimak pokazuje vrstu narečja koje se govori u Dobrom Polju. Priča baba Rosa Trailović, stara 85 godina. Najstarije porodice su se doselile iz požarevačkog kraja.Selo je sačuvalo banatski dijalekat. Po tome se Dobropoljci razlikuju od ostalih Vlaha u Crnoj Reci. (Zapis: Durlić, 2005.)

Dobro Polje

[Vidi]

1323

Dobropuoļa

Dobropolie

Добро Поље

Dobropuoļa [akc. Dobropuoļa] (i. ž.) — (ojk.) Dobro Polje, vlaško selo u opštini Boljevac ◊ ĭeĭ s-a năsăļit dă vrodată dî la Požarevăț — oni su se nekada davno doselili od Požarevca [Crn.]

(opis) Lumĭa în Dobropuoļa s-aļaźe pi vorbă đin saćiļi aļilalće în Vaļa Ćimuokuluĭ. Ĭeĭ șî Baśevĭańi ḑîk „dî" (la mińe), da în saćiļi aļilalće sî ḑîśe „đi" (la mińe). — Ljudi u Dobrom Polju se razlikuju po govoru od ostalih sela u Crnorečju. Kod njih i Bačevičana predlog „od” glasi „dî”, a kod ostalih je „đi”. Tako, na primer, oni „od mene” kažu „dî la mińe”, a ostali „đi la mińe”. (Zapis: F. Paunjelović) [Crn.] (kom.) Vlasi Dobrog Polja su doseljenici iz požarevačkog kraja. ◊ ... pră la uom [poļikra mi] Krĭețu da pră aĭ lu tata Skipiśuońi; așa ĭa poļikrit, kî ĭeĭ s-a năsăļit dă vrodată dî la Požarevăț a veńit ĭeĭ. — ... po mužu sam Krecu, a po ocu Skipičoni; tako su se prezivali, jer su se doselili nekada davno od Požarevca, odande su oni došli. (Kaz. Baba Rosa Trailović, r. 1920. godine, zapis: Durlić 26. VI 2005.)

Dobro Polje

[Vidi]

4118

pomńată

pomneată

крпа

pomńată (mn. pomńaće) [akc. pomńată] (i. ž.) — (rel.) krpa, komad obrednog platna ◊ pomńata ĭe pĭaćik dă pînḑă albă pră kare sa sloboađe apa dă al muort — pomnjata je bela krpa, na koju se izliva voda za pokojnika [Crn.] ◊ pomńata s-a țăsut la razboĭ și s-a atîrnat la umăru ăl stîng la tot barbatu kare a veńit la înmormîntare — pomnjata se tkala na razboju i kačila o levo rame svakom muškarcu koji je dolazio na sahranu (Šipikovo) ◊ pomńata ĭe kîrpă ku kare să dăruĭește lumńa če duče ļagînu ku al mort — pomnjata je marama kojom se daruju ljudi koji nose sanduk sa pokojnikom (Gradskovo) [Tim.]

VORBA POMŃATĂ ĬE KUNOSKUTĂ ÎN SAĆE: /Reč pomńată je poznata u selima:/ ◊ Dobro Polje, Osnić [Crn.] ◊ Gradskovo, Halovo, Šipikovo, Veliki Jasenovac [Tim.]

Dobro Polje

[Vidi]



aa    ăă    bb    țț    čč    ćć    dd    ḑḑ    ğğ    đđ    ďď    ee    ff    gg    hh    ii    îî    ĭĭ    kk    ll    ļļ    mm    nn    ńń    oo    pp    rr    ss    şş    śś    tt    ťť    uu    vv    zz    žž    źź