|
 |
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| (m. sg.) Dălbočan • (m. pl.) Dălbočeń • (f. sg.) Dălbočană • (f. pl.) Dălbočeńe • Istočni Vlasi • | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
DUBOČANE (593 st.), ratarsko-stočarsko (48,9% agrarnog st.) seosko naselje zbijenog tipa, na (360-390 m) desnoj dolinskoj strani periodične Glogovičke (Vodeničke) reke, leve pritoke Timoka, u podnožju Deli Jovana (1137 m), s obe strane lokalnog puta Glogovac-Mala Jasikova, 27,5 km severno od Zaječara. Površina atara iznosi 3.229 ha. Naziv dobija po dubokim dolinama pomenute reke i njenih pritoka. Objedinjuje četiri "kraja": Tremčinu čvsmu, Dinulovićski, Vodski i Koševski potok. Kroz istoriju više puta menja mesni (topografski) položaj: pretpostavlja se da je sa prvobitne lokacije na mestu "Češmja" pre 200 god. premešteno južno od današnjeg sela; sredinom XVIII v. zbog "turskog zuluma" je raseljeno, kada su meštani otišli "preko planine u Bugariju", odakle su se kasnije vratili i obnovili selo. Ucrtano je na karti "Temišvarskog Banata" iz 1725. kao Diboko, a u XIX v. pominje se pod sadašnjim imenom. St. je pravoslavno (slavi Sv. Jovana, Petkovicu, Sv. Nikolu i dr.; zavetine Spasovdan i Petrovdan), deljeljeno iz Bugarske, Rumunije, Homolja, Krivelja i dr., a nasionalno se izjašnjava kao srpsko (67,9%) i vlaško (31%). Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,6 (1961) do 1,6 (1991). Električno osvetljenje dobija 50-ih god. XX v., a vodosnabdevanje je kombinovano (lokalni vodovodi i kopani bunari). Ima četvororazrednu OŠ, MK, dom kulture, spomen-ploču borcima palim u I i P svetskom paty, zdravstvenu ambulantu, otkupni (ratarski proizvodi i mleko) magacin poljoprivrednog dobra iz Salaša i dr. • Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Dubočane |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
S T A T I S T I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
G E O G R A F I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LEGENDA:
 = vlaško
 = Vlasi
i povlašeni Srbi
 =
mešovito 
= romska mahala
 = bajaško
(Romi) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Broj pogleda : 656 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
 |
 |
|||
|
|
||||
 |
||||