Kartica sela:
Lješnica [156]

pi/pe/pĭe/pră/pă đi/đe/ďe/dă klańe/klaĭe ău/zău śe/će/če/ťe ź/đ/ď/ğ

LJEŠNICA (386 st.), ratarsko-stočarsko (34,7% agrarnog st.) seosko naselje razbijenog tipa, između Braničeva, na SZ, i Zvižda, na JI, na (130-380 m) desnoj dolinskoj strani Peka i dolinskim stranama njegove pritoke Lješnice, u JZ podnožju Rakobarskog visa (690 m), s obe strane puta i železničke pruge Požarevac-Zaječar, 13 km SZ od Kučeva. Površnna atara iznosi 937 ha. Naziv je, po predanju, fitogeografskog porekla - potiče od leskove šume u čijoj blizini je formprano selo. Ostaci (crepulje, staro groblje, deo starog rimskog puta koji se odvajao za Stig i Braničevo i dr.) iz rimskog doba ukazuju da je bila važno vojno utvrđenje između rudnika u Majdanpeku, Kučajni, Železniku i velikih rimskih gradova (Viminacium, Pinguea i Sirrae). Tokom turske okupacije raseljena je u XVI v., pa potom obnovljena, kada se naseljavaju vlaške porodice (potomci starosedelaca) na Selištu (Staro selo) u HVIII v. Pominje se 1725. u austrijskim spisima pod nazivom Lescghnitz. Kasnije (1897), kada pristižu novi doseljenici, premeštena je na novu lokaciju (2 km od Selišta), pored magistralnog puta ka Kučevu (1818. - 22 , 1840. - 40, 1868. - 49 kuća itd.). St. je pravoslavno (slavi Petkovicu, Malu Gospojinu, Sv. Klimentija, Mitrovdan, Sv. Alimpija, Đurđic i Sv. Nikolu), doseljeno u HVIII i XIX v. iz Krivog Vira, Almaša u Banatu i okolnih sela, a nacionalno se izjašnjava kao srpsko (većinom) i vlaško. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,6 (1961) do 1,6 (1991). Vodom se većinom snabdeva preko javnog (58,2% domaćinstava) i sopstvenih vodovoda (25,3%), električnu energiju dobija početkom 70-ih, a telefonske veze početkom 90-ih god. XX v. Ima četvororazrednu OŠ i zdravstvenu ambulantu. Znatan deo meštana je na privremenom radu u inostranstvu.

• Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića
Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Lješnica
       
O poreklu stanovništva: (U pripremi!)
S T A T I S T I K A
1850.1) (Vlasi) 1866.2) (Vlasi) 1921. (Rumuni)3) 2011. (Vlasi)
Kuća Duša Svega Srba Vlaha % Vl. Svega Srba Rumuna % Rum. Svega Srba Vlaha % Vlaha Rumuna
38 250 284 0 284 100 727 98 626 86.11 189 77 x 1.06 x

G E O G R A F I K A
Fizionomske karakteristike Nadmorska visina u m. Površina Tradicionalna
Tip Oblik Reljef Centar Visinski pojas ha privreda

GRAĐA U REČNIKU: Reči Narodna književnost Saradnici Kazivači Etnogr. oblast: Zvižd

LEGENDA: = vlaško = Vlasi i povlašeni Srbi = mešovito = romska mahala = bajaško (Romi)
1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852
2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu:  В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872
3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima!
x u rubrikama popisa iz 2011. godine o značava mesta u kojima je broj popisanih lica bio manji od 3 (Strategija, p. 19
Broj pogleda : 698

aa
  
ăă
  
bb
  
țț
  
čč
  
ćć
  
dd
  
  
ğğ
  
đđ
  
ďď
  
ee
  
ff
  
gg
  
hh
  
ii
  
îî
  
ĭĭ
  
kk
  
ll
  
ļļ
  
mm
  
nn
  
ńń
  
oo
  
pp
  
rr
  
ss
  
şş
  
śś
  
tt
  
ťť
  
uu
  
vv
  
zz
  
žž
  
źź