|
 |
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| (m. sg.) Klokośinće • (m. pl.) Klokośinţ • (f. sg.) Klokośinţă • (f. pl.) Klokośinţă • Centralni Vlasi • Munćeni • Narečje: subbanatsko | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
KLOKOČEVAC (880 st.), stočarsko (41,7% agrarnog st.) seosko naselje razbijenog tipa, na (100-420 m) dolinskim stranama (veći deo na desnoj) Porečke reke, desne pritoke Dunava, istočnim padnnama Liškovca i zapadnim padinama Velikog Grebena, s obe strane puta ka Dunavu i Kladovu, 32 km JII od Majdanpeka. Površina atara iznosi 5.993 ha. Po predanju, naziv je fitogeografskog porekla - od klokoča. Povezuje osam fiznonomskih delova, "kulmja" - vlaška reč sa značenjem kosa, vis, breg, padina i sl. (Zminje, Šćopul, Prislopa, Zeknja, Mare, 36ei, Kamenica i Kuratori). Formiran je na mestu sa ostacima starije naseljenosti (naselje bakarnog doba). Pominje se u XVI v. (1524. i 1526) kao nenaseljeno ("pusto"), 1783. kao naseljeno (14 domova) u jednom austrijskom izveštaju i 1893, kada ima 142 žitelja. St. je srpsko (slavi Petkovicu, Sv. Aranđela i Sv. Nikolu; seoska slava Đurđevdan; vašari 30. maj i 19. avgust), doseljeno u drugoj polovini XVIII v. iz Rabrova (Kučevo), Luke (Bor) i Berzaske u rumunskom Banatu. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,3 (1961) do 1,3 (1991). Izgradnja pravoslavne crkve započeta je 1934. god. Električnu energiju dobija 1966, vodovod 1968, a telefonske veze 1984. god. Ima četvororazrednu OŠ, spomen-ploču sa imenima boraca palim u I svetskom ratu, spomen-česmu sa imenima boraca palim u NOR-u, dom kulture, MK, zdravstvenu ambulantu, poštu, asfaltnu bazu Preduzeća za puteve iz Zaječara i dr. Proslavlja se 7. septembar - Dan oslobođenja sela. Mlečni proizvodi i drva za ogrev imaju tržišni značaj, a plasiraju se na pijacama u Majdanpeku i Donjem Milanovcu. • Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Klokočevac |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
S T A T I S T I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
G E O G R A F I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LEGENDA:
 = vlaško
 = Vlasi
i povlašeni Srbi
 =
mešovito 
= romska mahala
 = bajaško
(Romi) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Broj pogleda : 826 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
 |
 |
|||
|
|
||||
 |
||||